Boimy się, aby nasze dzieci nie doświadczyły niedostatku materialnego. Tymczasem prawdziwe niebezpieczeństwo leży w niedostatku uczuć.
Z którą sytuacją, opisaną poniżej, identyfikujesz się jako nauczyciel lub terapeuta?
- Zapraszasz uczniów, aby usiedli w kole na dywanie. Jedna dziewczynka buntuje się i z obrażoną miną mówi, że nie pójdzie do żadnego koła. Pomimo Twoich próśb i tłumaczeń, że wszyscy powinni być na dywanie, abyś mogła przeprowadzić zabawę, dziecko nie zmienia zdania i jeszcze bardziej się obraża. Czas mija, uczniowie zaczynają się nudzić czekaniem i rozpraszać, a Ty tracisz już resztki cierpliwości. W końcu dopada Cię irytacja i mówisz dziewczynce, że jak nie przyjdzie, to wpiszesz jej uwagę.
- Sytuacja taka sama, jak w powyższej historii. Mając ucznia, który nie chce brać udziału w zabawie, ani nawet dołączyć do pozostałych dzieci, kierujesz do niego słowa: „Widzę, że nie jesteś w stanie teraz się z nami bawić. Rozumiem to i szanuję. Ja muszę zająć się grupą. Jak będziesz gotowy, przyjdź do nas. Pamiętaj, że jestem tuż obok, gdybyś mnie potrzebował. Z chęcią porozmawiam z Tobą po zabawie.”
Jak kończą się te obie historie?
W pierwszej, urażona i przestraszona konsekwencjami dziewczynka siada w kole z innymi uczniami, ale emocje, które dusi w sobie, nie pozwalają jej na żadną zabawę. Jej brzuch jest ściśnięty, a ręce i nogi jakby sparaliżowane ze złości i gniewu. W drugiej, emocje, które zostały zaakceptowane przez dorosłego, tracą na swojej sile. Mija kilka minut i dziecko nieśmiało dołącza do grupy. Widząc, że jego emocje nie są oceniane, pozwala sobie na rozluźnienie i zabawę z innymi. Z podobnymi reakcjami z pewnością spotkał się również niejeden rodzic.
Jaki jest morał tych historii?
Akceptacja emocji, które towarzyszą dziecku, to tak naprawdę akceptacja ich samych.
Emocje:
- towarzyszą nam przez całe życie,
- nie są ani dobre ani złe,
- są wiadomością, dzięki której wiemy, czego nasz organizm potrzebuje,
- pozwalają zrozumieć, co się z nami dzieje,
- są reakcją na wydarzenia, które nas spotkały.
Dziecko nie potrafi samo poradzić sobie z emocjami. Nie umie ich początkowo nawet nazwać. Gdy gromadzą się w nim zbyt długo lub jest ich za dużo, muszą znaleźć swoje ujście. Zazwyczaj odbywa się to w postaci wybuchu złości, żalu lub gniewu w nieoczekiwanych momentach.
Jak wspomóc dziecko w regulacji swoich emocji?
1. Naucz je rozpoznawać i nazywać emocje
Zrób to poprzez zabawę. Do tego celu użyj emotikonek, zdjęć twarzy z różnymi emocjami lub rysunków. Nazwijcie każdą emocję po kolei. Zobaczysz, że niektórych nazw dziecko nawet nie słyszało.
Moje Emocje – drewniane tabliczki
2. Naśladujcie miny z obrazków i zgadujcie nawzajem, jaka to emocja
Pozwólcie sobie na gesty i odgłosy, które towarzyszą danym emocjom.
Moje emocje – woreczki sensoryczne
3. Poproś dziecko, aby zaobserwowało, w których częściach ciała pojawia się prezentowana – przeżywana emocja
Co się wtedy dzieje z ciałem? Może pojawia się skurcz, drętwienie, ból, pustka, a może przyjemne mrowienie? Zaopiekujcie się tą częścią ciała. Możliwe, że będzie potrzebny masaż, utulenie, owinięcie kocykiem.
Zestaw do nauki rozpoznawania emocji
4. Opiszcie emocje kolorami
Poprzez wizualizację spróbujcie zamienić ciemne, nieprzyjemne kolory na jasne i świetliste.
Rolki do nauki emocji
Wyświetl ten post na Instagramie
5. Uświadom dziecko, że emocje, które się w nas pojawiają, są naturalną i normalną reakcją organizmu i każdy człowiek je przeżywa
To, że czujemy gniew, złość, radość, żal czy np. dumę, jest naprawdę w porządku. Ważne, co zrobimy dalej z tą emocją. Czy pozwolimy, aby krzywdziła nas i innych, czy uważnie się jej przyjrzymy i wyciągniemy cenne dla nas wnioski. Pozwólmy dzieciom przeżywać wszystkie emocje i mądrze na nie reagujmy. Wspierajmy i pomagajmy je zrozumieć. Prawidłowo oswojone emocje będą cennym doświadczeniem, które zaowocuje w dorosłym życiu.
MASTERKIDZ Nauka Emocji Gra Drewniana
Znajdź pomoce, które ułatwią rozmowę na temat emocji, pozwolą dziecku je zrozumieć i wypracować mechanizmy radzenia sobie z nimi.
Więcej pomocy do nauki radzenia sobie z emocjami i rozpoznawania emocji znajdziesz w sklepie Arante.pl
Sprawdź w arante.pl
Autor: Kornelia Kotlarz – wieloletnia nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej, wychowania fizycznego oraz tańca, instruktorka terapii ekspresyjnych i technik relaksacyjnych, pasjonatka rozwoju dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.