Jak zachęcić dziecko do ćwiczeń logopedycznych w domu?
Twoje dziecko z zachwytem patrzy na Panią logopedę? Każdy jej pomysł przyjmuje z pełnym uznaniem i ogromną radością? Patrząc z boku masz wrażenie, że widzisz swoją pociechę w zupełnie innym stanie? a słuchając o relacji terapeuty nie dowierzasz, że potrafi pracować bez najmniejszego protestu! Nie martw się! Ty też możesz to osiągnąć…
Dotrzymuj kroku…
Co to znaczy “podążać za dzieckiem”? Obserwować i wyciągać z tej obserwacji wnioski. Jak mówiła Maria Montessori „Życie psychiczne dziecka należy obserwować w taki sam sposób w jaki Fabre obserwował owady: poznawał je w naturalnym środowisku życia, aby uzyskać ich żywy obraz, pozostając jednak w ukryciu, by im nie przeszkadzać”.
Kiedy zacząć? Zaraz gdy zmysły staną się „głodne” otaczającej je rzeczywistości. Dziecko to urodzony odkrywca…w swojej „badawczej “podróży” nie spocznie nim nie osiągnie celu. Ilekroć pojawia się kaprys zastanów się nad źródłem konfliktu, być może to obrona życiowego bodźca niezbędnego do jego rozwoju. Pociecha pogrążona w rozterce przypomina bezbronne zwierzę, które „zaatakował” nadmiar emocji, choć na pozór to niewidoczne…potrzebuje pomocy – twojej wewnętrznej harmonii.
Baw się i nie zdejmuj z twarzy uśmiechu…
Rynek internetowy to stos wielu atrakcyjnych gier i programów logopedycznych, które zauważalnie podnoszą efektywność terapii logopedycznej.
Jednak co zrobić gdy naprawdę dobra pomoc nie pomaga w żaden sposób zachęcić dziecka do wypełniania ćwiczeń logopedycznych w domu?
Czujesz, że nadszedł dobry moment na ćwiczenia z dzieckiem (masz chwilę wolnego czasu, towarzyszy ci spokój i motywacja)? Zatem uśmiechnij się i działaj!
- Nie przerywaj zabawy pociechy: dziecko czuje dokładnie to samo, co ty podczas gdy rozmawiasz o czymś ważnym przez telefon, a hałas wiertarki sąsiada skutecznie zakłóca odbiór i przekaz informacji.
- Włącz się w zabawę: jeśli właśnie bawi się autami i organizuje szalony wyścig zaproponuj, by po każdym przybyciu auta na metę dziecko wypowiedziało magiczne zaklęcie (sylabę, wyraz, zdanie z ćwiczoną głoską), a w zamian zostanie doładowane paliwem (proponujemy zdrową i smaczną przekąskę lub ulubione ćwiczenie fizyczne, jeśli dziecko uwielbia ruch).
- Staraj się zawsze dopasować do „świata” pociechy: stosuj metafory, używaj atrakcyjnych programów/ gier i zawsze w ich kontekście twórz opowieści – nie mów o ćwiczeniach logopedycznych jak o zadaniach, tylko jak o zabawie bądź misji! Takie podejście bardzo szybko zaowocuje szybkimi efektami i rozwinie waszą relację.
Polecamy: https://www.arante.pl/mtalent-zajecia-logopedyczne.html
https://www.arante.pl/category/dla-logopedy-programy-logopedyczne https://www.arante.pl/category/dla-logopedy-gry-planszowe
Doładowanie „na języku”…
Słowa i sugestie mają wielką moc. Nie jest tajemnicą, że nierzadko to właśnie dobre słowo sprawia, że chce nam się coś robić bardziej oraz pokonujemy wiele przeciwności. Podczas ćwiczeń z dzieckiem, tak samo mogą “zadziałać” również twoje słowa.
Zatem jak mówić do dziecka?
- Zamiast oceny, opisuj to co widzisz obserwując dziecko np. Widzę, że ta zabawa sprawiła ci prawdziwą przyjemność; Słyszę,że twoje „zaklęcia” dadzą nam naprawdę dużo paliwa.
- Mów o uczuciach jakie wywołują u ciebie wasze wspólnie spędzone chwilę np. „Uwielbiam się z Tobą bawić”; „Bardzo lubię, kiedy twój język maluje sufit” (język wykonuje ruchy malarza na swoim podniebieniu).
- Przede wszystkim słuchaj uważnie tego, co mówi i zadawaj pytania (dzięki temu zachęcisz je doskonalenia wymowy w mowie spontanicznej).
- Pokazuj dziecku,że błędy są cenną informacją zwrotną np. kiedy głoska „sz” nie zabrzmiała tak jak powinna. Powiedz : „Twoje zaklęcie chyba nie zadziałało. Super! Teraz pobawimy się w detektywów i wytropimy dlaczego tak się stało”.
Zdajemy sobie sprawę, że tych kilka drobnych sugestii może na początku “przyprawiać” rodzica o “zawrót głowy”, ponieważ to trochę inny niż ogólnie przyjęty model komunikacji z dzieckiem. Jednak wierzymy w wasze powodzenie i pamiętajcie zmiana to proces i rozwój, co oznacza przyzwolenie na popełnianie błędów. Pamiętajcie gdyby Albert Einstein ich nie popełniał, to nigdy nie stworzyłby teorii względności!
Bibliografia:
- Montessori „Sekret dzieciństwa”
- Steinke – Kalembka „Dodaj mi skrzydeł! Jak rozwijać u dzieci motywację wewnętrzną?”
